Sooreh النجم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّجْمِ إِذا هَويٰ
1به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى؛ سوگند به ستاره هنگامى كه [براى غروب كردن در كرانه افق] افتد؛
ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَويٰ
2كه هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ايمان و اعتقادش از راه راست] خطا نرفته؛
وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَويٰ
3و از روى هوا و هوس سخن نمىگويد.
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحيٰ
4گفتار او چيزى جز وحى كه به او نازل مىشود، نيست.
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُويٰ
5[فرشته] بسيار نيرومند به او تعليم داده است.
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَويٰ
6[همان كه] داراى درايت و توانمندى شگفتى است، پس [به آنچه كه مأمور انجامش مىباشد] مسلط و چيره است.
وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْليٰ
7در حالى كه در افق اعلا بود.
ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّيٰ
8سپس نزديك رفت و نزديكتر شد،
فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنيٰ
9پس [فاصلهاش با پيامبر] به اندازه فاصله دو كمان گشت يا نزديكتر شد.
فَأَوْحيٰ إِليٰ عَبْدِهِ ما أَوْحيٰ
10آن گاه به بندهاش آنچه را بايد وحى مىكرد، وحى كرد.
ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأيٰ
11آنچه را دل [پيامبر] ديد [به پيامبر] دروغ نگفت [تا او را درباره حقيقت فرشته وحى به وهم و خيال اندازد، بلكه به حضور و شهودش يقين كامل داشت.]
أَ فَتُمارُونَهُ عَليٰ ما يَري
12آيا در آنچه [به حقيقت] مىبينيد با او به سختى مجادله و ستيزه مىكنيد؟
وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْريٰ
13و بىترديد يك بار ديگر هم او را ديده است،
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهيٰ
14نزد سدرة المنتهى،
عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْويٰ
15در آنجا كه جنت الماوى است.
إِذْ يَغْشَي السِّدْرَةَ ما يَغْشيٰ
16آن گاه كه سدره را احاطه كرده بود آنچه [از فرشتگان، نور و زيبايى] احاطه كرده بود.
ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغيٰ
17ديده [پيامبر آنچه را ديد] بر غير حقيقت و به خطا نديد و از مرز ديدن حقيقت هم درنگذشت.
لَقَدْ رَأيٰ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْريٰ
18به راستى كه بخشى از نشانههاى بسيار بزرگ پروردگارش را ديد.
أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّي
19پس به من از لات و عزى [دو بت خويش] خبر دهيد
وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْريٰ
20و منات، سومين [بت] ديگرتان [كه شما آنها را تمثال فرشتگانى به عنوان دختران خدا مىپنداريد،]
أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثيٰ
21آيا [به پندار شما] ويژه شما پسر و ويژه او دختر است؟!
تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزيٰ
22در اين صورت اين تقسيمى ظالمانه است.
إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَي الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُديٰ
23اين بتان [كه شما آنها را به عنوان شريك خدا گرفتهايد] چيزى جز نام ها [ى بىمعنا و بىمفهوم] كه شما و پدرانتان [بر اساس حدث و گمان] نامگذارى كردهايد نيستند، خدا بر [حقانيت] آنها هيچ دليلى نازل نكرده است. اينان فقط از پندار و گمان [بى پايه] و هواهاى نفسانى پيروى مىكنند، در حالى كه مسلما از سوى پروردگارشان براى آنان هدايت آمده است.
أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّيٰ
24مگر براى انسان آنچه را [چون حاجتبخشى بتان و شفاعت آنان] آرزو مىكند، فراهم است؟
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُوليٰ
25آخرت و دنيا فقط در سيطره مالكيت و فرمانروايى خداست.
وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضيٰ
26و چه بسيار فرشتگانى كه در آسمان ها هستند كه شفاعتشان هيچ سودى نمىبخشد مگر پس از آنكه خدا براى هر كه بخواهد و بپسندد، اجازه دهد.
إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثيٰ
27مسلما كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را در نامگذارى به نام زن نامگذارى مىكنند؛
وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً
28و آنان را به اين كار هيچ آگاهى و معرفت نيست. [آنان] فقط از گمان پيروى مىكنند، و بىترديد گمان [انسان را] براى دريافت حق هيچ سودى نمىدهد.
فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّيٰ عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا
29بنابراين از كسانى كه از ياد ما روى گرداندهاند و جز زندگى دنيا را نخواستهاند، روى بگردان.
ذٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَديٰ
30اين [دنيا خواهى] آخرين مرز دانش و معرفت آنان است؛ يقينا پروردگارت به كسى كه از راه او منحرف شده داناتر است، و او به كسى كه هدايت يافته آگاهتر است.
وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَساءُوا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَي
31و آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمين است، فقط در سيطره مالكيت و فرمانروايى خداست، تا كسانى را كه مرتكب گناه شدهاند، همان گناهانشان را به آنان كيفر دهد، و كسانى را كه كار نيك كردهاند، همان كار نيكشان را به آنان پاداش دهد.
الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقيٰ
32كسانى كه از گناهان بزرگ و زشت كارىها جز لغزش هاى كوچك دورى مىكنند [مورد آمرزشاند] يقينا آمرزش پروردگارت گسترده و وسيع است. او به شما از هنگامى كه شما را از زمين به وجود آورد و از هنگامى كه در شكم مادرانتان جنين بوديد، داناتر است؛ پس خودستايى نكنيد. او به كسى كه پرهيزكارى پيشه كرده است، آگاهتر است.
أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّيٰ
33آيا كسى را كه [از حق] روى گردانيد، ديدى؟
وَ أَعْطيٰ قَلِيلاً وَ أَكْديٰ
34و اندكى [از مال خود] بخشيد و [از باقى مانده آن] امساك ورزيد.
أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَريٰ
35آيا علم غيب نزد اوست و او مىبيند [كه بار گناهانش را در قيامت ديگرى برمىدارد؟]
أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسيٰ
36يا او را به آنچه در صحيفههاى موسى است خبر ندادهاند؟
وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّي
37و [يا به آنچه در صحيفههاى] ابراهيم [است] همان كه به طور كامل [به پيمانش با خدا] وفا كرد [آگاهش نكردهاند؟]
أَلَّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ
38كه هيچ سنگين بارى بار گناه ديگرى را بر نمىدارد،
وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعيٰ
39و اينكه براى انسان جز آنچه تلاش كرده [هيچ نصيب و بهرهاى] نيست،
وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُريٰ
40و اينكه تلاش او به زودى ديده خواهد شد؛
ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفيٰ
41سپس به تلاشش پاداش كامل خواهند داد؛
وَ أَنَّ إِليٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهيٰ
42و اينكه پايان [همه امور] به سوى پروردگارتوست؛
وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكيٰ
43و اين اوست كه مىخنداند و مىگرياند؛
وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْيا
44و هم اوست كه مىميراند و زنده مىكند.
وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ
45واوست كه دو زوج نر وماده آفريد،
مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنيٰ
46از نطفه هنگامى كه در رحم ريخته شود.
وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْريٰ
47و پديد آوردن جهان ديگر بر عهده اوست،
وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنيٰ وَ أَقْنيٰ
48و اوست كه شما را توانگر كرد و سرمايه قابل ذخيره بخشيد،
وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْريٰ
49و او پروردگار [ستاره] شعرى است،
وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُوليٰ
50و اوست كه قوم عاد نخستين را هلاك كرد،
وَ ثَمُودَ فَما أَبْقيٰ
51و [نيز] قوم ثمود را به طورى كه [كسى از آنان را] باقى نگذاشت،
وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغيٰ
52وقوم نوح را پيشتر [هلاك كرد]؛ زيرا آنان ستمكارتر و سركشتر بودند،
وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْويٰ
53و شهرها [ى قوم لوط] را زير و رو كرد و به زمين كوبيد.
فَغَشَّاها ما غَشَّيٰ
54پس [عذاب خدا] آنان را احاطه كرد آن مقدار كه احاطه كرد.
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَماريٰ
55پس [اى انسان!] در كدام يك از نعمت هاى پروردگارت ترديد مىكنى [كه آيا از سوى خدا هست يا نيست؟!]
هٰذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُوليٰ
56اين پيامبر [نيز] بيمدهندهاى از [زمره] بيم دهندگان پيشين است.
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ
57قيامت نزديك شد.
لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ
58كسى جز خدا برطرف كننده [سختى ها و هول و هراسش] نيست.
أَ فَمِنْ هٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ
59آيا از اين سخن تعجب مىكنيد؟
وَ تَضْحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ
60و [با چنين وضعى كه داريد هنوز] مىخنديد و نمىگرييد؟!
وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ
61و همواره سركشى مىكنيد و غافلانه به خوشى و خوشگذرانى مشغول هستيد؟!
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا
62پس [با اين وصف كه قيامتى سنگين در پى داريد بياييد] خدا را سجده كنيد و بپرستيد.